De taal van het lichaam; het lichaam liegt nooit.
Al lang voordat het fysieke lichaam ziek wordt, zijn er vele aanwijzingen geweest van onbalans. Hoe vaak ben je moe, intens moe, maar ga je toch door? Iets met grenzen aangeven….
Wat zeggen fysieke klachten van nek, schouders, rug, buik? Letterlijk vastzitten…? Letterlijk de last niet meer kunnen dragen…?
Wat een bijzonder systeem is ons lichaam toch. Hoe vanzelfsprekend vinden we het meestal dat ons lichaam doet wat we graag willen dat het doet. Totdat het lichaam zegt: STOP!! Maar zelfs dan zijn er nog verschillende ontsnappingsmogelijkheden van het ego om niet te hoeven luisteren naar wat het lichaam probeert duidelijk te maken.
Onze vrije wil laat ons iedere willekeurige afslag nemen die op dat moment het beste lijkt.
Tot er wordt ingegrepen, tot je wordt gedwongen pas op de plaats te maken. En ècht hè…hoe vaak ik achteraf tegen mezelf heb gezegd dat ik zo hardleers was. Dan zag ik het verband niet tussen de lessen die ik mocht leren en de taal van mijn lichaam. Of dat nu ging over het welbekende onderbuik gevoel of geveld worden door een stevige griep.
Hoe vaak ik in de weerstand schoot, boos was of intens verdrietig omdat ik weer niet gehoord of gezien werd, of omdat ik het zelf niet begreep.
Tot ik mijn lessen ging zien. En dat de lessen die op dàt moment de moeilijkste lessen leken, achteraf gezien de grootste zegeningen bleken te zijn. Iets met processen….
Eindelijk had ik de ander niet meer nodig om naar mij te luisteren, maar kon ik naar mezelf luisteren. Wat heb IK nodig. En daar gevolg aan geven. Poehhhh, nog steeds heel spannend soms, maar wat een openbaring!!
Ook mijn lessen gaan nog steeds gewoon door. Maar de weerstand is weg. Ik ontvang de lessen nu in vertrouwen.
Reactie plaatsen
Reacties